நடுவில் ஆறு

 

நடுவில் ஆறு

உதயசங்கர்

” ஆற்றைக் கடக்கவேண்டும் “

டிட்டு மான் தன் இரண்டு குட்டிகளுடன் முதலையாற்றின் கரையில் நின்றது. கடந்த ஒருவாரமாக எருமைக்காட்டில் நல்லமழை. இங்கிருந்து பார்க்கும்போது அந்தக் கரையில் பச்சைப்பசேல் என்று புற்கள் வளர்ந்திருப்பது தெரிந்தது.

கானூர் காட்டை முதலையாறு தான் இரண்டாகப் பிரித்தது. வலது பக்கக்காடு மான்காடு. இடதுபக்கக் காடு எருமைக்காடு. ஆறு மாதங்கள் மான்காட்டில் மழை பெய்யும். ஆறு மாதங்கள் எருமைக்காட்டில் மழைபெய்யும். மான்களும் எருமைகளும் ஒற்றுமையாகவே வாழ்ந்தன. எனவே மான்காட்டில் மழை பெய்யும்போது எருமைகளும் மான்களும் மான்காட்டிற்கு வந்து விடுவார்கள். எருமைக்காட்டில் மழை பெய்யும் போது எருமைக்காட்டுக்கு வந்து விடுவார்கள்.

இரண்டு நாட்களாக மான்காட்டில் காய்ந்த புற்களைத் தின்று எப்படியோ பசியைப் போக்கியாச்சு. இனிமேல் முடியாது. தின்பதற்கு எதுவும் இல்லை. எல்லாமான்களும் எருமைகளும் போய் விட்டன. டிட்டு மான் தயங்கித் தயங்கி கடைசியாகப் புறப்பட்டது.

ஏன் தெரியுமா?

முதலையாற்றில் இருந்த முதலைகள் தான். சாதாரணமாக தண்ணீர்த்தாகத்துக்காக நீர் அருந்த வரும் மான்களையும் எருமைகளையுமே நீருக்குள் ஒளிந்திருந்து எதிர்பாராத நேரத்தில் பாய்ந்து பிடித்துவிடும். அப்படி இருக்கும் போது, மான்களும் எருமைகளும் ஆற்றைக் கடந்து அக்கரைக்குப் போகும்போது சும்மா இருக்குமா? ஏராளமான எருமைகளையும் மான்களையும் முதலைகள் பிடித்துத் தின்று விடும்.

 இதனால் எருமைகளும் மான்களும் ஆற்றைக் கடப்பதற்கே அஞ்சும்.

ஆனால் வேறு வழியில்லை. உயிர் வாழ்வதற்காக உயிரைப் பணயம் வைக்க வேண்டிய நிலை. டிட்டு குட்டிகளை தூரமாய் நிறுத்திவிட்டு வந்தது. ஆற்றின் அருகில் நின்று முதலைகள் தென்படுகிறதா என்று உற்றுக்கவனித்தது. ஆறு அமைதியாக ஓடிக் கொண்டிருந்தது.

இன்னும் கொஞ்சம் அருகில் சென்றது டிட்டு. அப்போது ஆற்றின் நடுவில் பாறை ஒன்று முளைத்தது. அந்தப் பாறைக்கு வெளியே துருத்தியபடி இரண்டு கண்கள் தெரிந்தன.

முதலை.

. டிட்டுவுக்குத் தெரிந்து விட்டது. முதலையைப் பார்த்த உடனே டிட்டு பின்னால் போய் விட்டது.

பிறகு ஆற்றின் கரை வழியே நெடுக நடந்தது. பிறகு ஒரு திட்டத்துடன் திரும்பி வந்தது. இரவு வந்தது.

மங்கலான நிலா வெளிச்சம். குட்டிகளை அழைத்துக் கொண்டு சற்று தூரத்தில் ஆழம் குறைவான பகுதிக்குச் சென்றது. குட்டிகளிடம் ஏதோ முணுமுணுத்தது.

பிறகு மீண்டும் முன்பு பாறைபோல முதலை தெரிந்த இடத்துக்கு வந்தது. மெல்ல ஆற்றின் அருகில் சென்றது. ஆற்றுக்குள் கால்களை வைத்தது. இருளில் ஆற்றை உற்றுக்கவனித்தபடி நின்றது. முதலில் எந்த அசைவும் இல்லை. பிறகு ஆற்றின் நடுவில் ஒரு அலை மெல்ல எழுந்து அடங்கியது.

ஒரு பாறை நகர்ந்து வருவதைப் பார்த்தது டிட்டு. உடனே குட்டிகள் இருந்த திசையில் ஒரு குரல் கொடுத்தது.

உடனே குட்டிகள் வேகவேகமாக ஆற்றுக்குள் இறங்கி ஓடின. இப்போது முதலை குட்டிகள் ஓடிய திசை நோக்கித் திரும்பியது.

டிட்டு குரல் கொடுத்தவாறே இன்னும் கொஞ்சம் ஆழத்துக்குப் போனது. இப்போது குட்டிகள் பாதிதூரம் ஆற்றைக் கடந்து விட்டன. முதலையும் திரும்பி டிட்டுவைப் பார்த்து வந்தது. டிட்டுவின் பார்வை குட்டிகள் ஓடுகிற பக்கமே இருந்தன.

முதலை மிக அருகில் வந்து விட்டது. குட்டிகளைப் பார்த்துக் கொண்டே அந்த இடத்திலேயே நின்றது டிட்டு.

ஸ்ஸ்ஸ் அப்பாடா.. குட்டிகள் கரையேறி விட்டன. குட்டிகள் இரண்டும் உற்சாகமாய் குரல் கொடுத்தன.

அதைக் கேட்ட உடன் டிட்டு துள்ளிக்குதித்து பின்னால் ஓடி ஆற்றங்கரைக்கு வந்து விட்டது. வேகமாக வந்த முதலை குட்டிகள் கடந்து போன இடத்தையும் பார்த்தது. எதுவும் தெரியவில்லை. மறுபடியும் தன்னுடைய வழக்கமான இடத்துக்கே போய் பதுங்கிவிட்டது.

டிட்டு குட்டிகள் ஆற்றைக்கடந்து போன ஆழம் குறைவான அந்த இடத்தில் போய் காத்திருந்தது.

அதிகாலை நேரம்.

டிட்டு ஆற்றில் மெல்ல இறங்கியது. ஒரு தாவலில் பாதி ஆற்றைக் கடந்தது. பிறகு வேகவேகமாக மீதி ஆற்றை ஓடியும் நீந்தியும் கடந்தது. டிட்டு கரையில் பாயும்போது பின்னால் முதலையைப் பார்த்தது.

ஆனால் முதலை ஏமாந்து விட்டது. டிட்டு வருவதற்காகக் காத்திருந்த குட்டிகள் அம்மாவைக் கண்டதும் ஓடி வந்து உரசின. டிட்டுவும் குட்டிகளைத் தன் நாவினால் நக்கிக்  கொடுத்தது.

மூன்று பேரும் எருமைக்காட்டுக்குள் நுழைந்து வயிறு நிறைய்யச் சாப்பிட்டார்கள்.

 

நன்றி - வண்ணத்துப்பூச்சியும் புலிக்குட்டியும்

வெளியீடு - புக் ஃபார் சில்ட்ரென்