கேட்கப்படாத இரங்கற்பா

கேட்கப்படாத இரங்கற்பா

 உதயசங்கர்

இரவென்றும் பாராமல்

பகலென்றும் பாராமல்

பூமியின் விரல்களாய்

காற்றை வருடும் மரங்கள்

அரசியலோ தத்துவமோ

தந்திரங்களோ தெரியாது.

பறவைகளையும் பூச்சிகளையும்

மனிதர்களையும்

இலைக்கண்களால்

பார்க்கின்றன ஒன்றுபோலவே

குழந்தைகள் ஏறும்போதும்

முணுமுணுப்பதில்லை.

எறும்புகள் ஊரும்போதும்

கசந்ததில்லை

பறவைகளின் கூடுகளை

வெறுத்ததில்லை

காற்றோ மழையோ பனியோ புயலோ

கவலை கொள்வதில்லை

ஒருபோதும் சலிப்பதில்லை

வாழும்கணந்தோறும்

அருந்துகின்றன அமுதத்தை

தன்நிழலில் கண்ணயர்ந்து

தன்னை வெட்ட வந்த மனிதர்களின் மீதும்

நிழலையே பொழிகின்றன மரங்கள்

மரணத்தையும் மௌனமாகவே

எதிர்கொள்ளும் மரங்கள்

இறந்தும் வருந்துவதில்லை

வாழ்வைச் சபிப்பதில்லை